GÖZÜN AYDIN

Sen kor volkanlarımın, Gönül dağlarımın karıydın. Yürek peteğime sevgi balından, Göz göz dolduran arıydın. Boşa geçen ömrümün, Kârıydın. Olanlar oldu, Gözün aydın! Artık gönül kuşum uçmaz, Sevda kervanlarım gitmez oldu. Sevginle sulanan gönül toprağım, Kuruyup çöl oldu. Ne oldu bize böyle sevdiğim; Ne oldu? Umut dolu ufuklarımıza, Güneş doğuramadık! Gönülden gönüle sevdamızı, Haykıramadık! Çok yazık! İsmail GÖKTAŞ 01.05.2009/İZMİR.